Ściany nośne, działowe, fundamenty, dach, klatki schodowe, kominy, piony wodno-kanalizacyjne, windy, a nawet takie urządzenia, jak zbiorcza antena telewizyjna, czy instalacje gazowe, domofonowe nazywamy nieruchomością wspólną, czyli taką, która nie służy wyłącznie do użytku właściciela lokalu. O nieruchomości lokalowej, zwanej też lokalem wyodrębnionym mówimy, kiedy nie będziemy jej łączyć z nieruchomością macierzystą, czyli także wspólną. Możemy ją wyodrębnić zarówno z gruntowej, jak i budynkowej. Ważne jest tylko to by była ona niezależną częścią lokalu, będącą czyjąś własnością. Oznacza to, że możemy posiadać własną nieruchomość, przykładowo na piętrze budynku, który będzie miał innych właścicieli. Aby taki lokal uznać za samodzielny, musi on spełnić klika wymogów. I tak po pierwsze: w skład jego powinno wchodzić kilka pomieszczeń, lub jedno, ale musza one być usytuowane w bezpośrednim obrębie budynku. Po drugie: lokal musi być oddzielony ścianami trwałymi. Po trzecie: muszą być spełnione warunki dotyczące pomieszczeń, stanowiących miejsce dla stałego pobytu ludzi. I wreszcie, po czwarte: izby takie muszą spełniać wymogi dotyczące norm mieszkaniowych, jak również innych, nie będących mieszkaniowymi. Dopuszczalne jest również, aby w skład takiego lokalu wchodziły pomieszczenia, które leżą poza lokalem, czy budynkiem, ale znajdujące się na terenie nieruchomości gruntowej, gdzie położony jest ów lokal.
Lokal wyodrębniony, czyli nieruchomość lokalowa
